Vandaag was ik wederom vroeg wakker. Het was zo intens warm in de slaapkamer, dat ik dit keer echt heel slecht had geslapen. Mooie tijd om Polar Steps bij te werken en de familie WhatsApp natuurlijk.
Koffie zetten (Arabic flavor) was een uitdaging. Ik dacht dat er geen koffiefilters waren in het appartement. Tijdens studententijd heb ik weleens gewoon met De Volkskrant koffie gezet, dus nu met een servet. Dat was geen succes. Koffie was aan het droogkoken en korrels koffie liepen door het servet heen. Halverwege kwam ik erachter dat er wel filters waren (andere kast). Na drie probeersels was het gelukt. Helaas was de koffie wel weer bijna op en nieuwe kopen is ook weer zoiets als je morgen vertrekt. In ons blok zit overigens geen bar of koffiecorner.
Op een gegeven moment was iedereen wakker behalve Kevin. Eitje gekookt en heerlijk ontbeten met zijn drieën. Nessa stond te springen om te gaan zwemmen. Belofte maakt schuld, dus ik ging in zwembroek met stoere print (geen tijger) samen met Nessa naar het zwembad. Even doorkomen en zwemmen maar. Buitenbad was best warm, maar ik moest wel even doorkomen. Nessa niet, die dook er zo in. Op een gegeven moment kwam Marga er ook bij. Iets daarna Kevin. Die doken er ook zo in. We speelden spelletje ‘Marco Polo’. Als ik hem was riepen de kinderen of niets of ze waren ‘buiten’ het zwembad. En ik maar zoeken naar de kinderen ‘in’ het zwembad met de ogen dicht.
Marga hield het op een gegeven moment voor gezien. Kinderen waren ietwat enthousiast. Komt er een meneer naar ons ons toe en doet een ‘juf Elke’. Vinger op de mond en ssshhhht. Ik ben altijd in voor de redelijkheid, maar het is een zwembad en het zijn kinderen. Mijn antwoord: ‘They are playing. It’ a swimming pool’. Of ze dan iets zachter konden doen. Met ‘a bit’ kon ik leven.
Op een gegeven moment werd het steeds kouder en ik hoorde een donderslag in de verte. De mannelijke versie van juf Elke was vertrokken, hij bedoelde waarschijnlijk toch iets anders met ‘a bit’. Kinderen waren overigens echt wel stiller naar mijn mening. Zijn probleem, niet de onze. Dan gaat hij maar op yoga of zo.
Toen ik boven in het appartement was, kwam een hele aardige man van het hotel de kinderen waarschuwen die nog in het zwembad waren. Op zijn radar device was inderdaad onweer te zien. Dus ze moesten er van hem (en dus ook van ons) direct uit. Marga en ik praatten even met de man vanaf het balkon, want vanaf daar konden we het zwembad zien. Op het radar device was van verschillende kanten het onweer te zien zei de man. In de bergen is dat verraderlijk. Niet veel later barstte het onweer los. Kinderen waren binnen. Geen minuut te vroeg dus.
Vanavond gaan we in ieder geval niet uit eten. Thuis voor de Netflix-buis of we doen een spelletje. Flex relax. Morgen iets meer dan twee uur rijden naar volgende locatie.
Thuis eten betekent ook thuis bestek en servies gebruiken. Er is een vaatwasser in het appartement, maar geen blokjes. Vaatwasblokjes koop je per 40. Niet handig dus. Er is afwasmiddel, maar geen afdruiprek én geen theedoek. Er is overigens ook geen stop. Dan doe je de afwas in een grote schone soeppan en de schone niet droge vaat zet je dan alsnog in de vaatwasser. Milieuvriendelijk is het niet in ieder geval (sorry Rob).
Problemen zijn er om opgelost te worden.
