Onderweg naar Monterey
Voor de verandering maar weer eens vroeg opgestaan. Koffers waren al ingepakt de dag ervoor. Marga ging auto halen uit de parkeergarage en samen met de kinderen zorgden we dat de koffers buiten stonden. Marga zou rijden en een uur voor aankomst vroeg ze of ik het kon overnemen. Dat kon ik. Gestopt op de snelweg bij een aantal pionnetjes. Dat was veilig. Knipperlicht naar links aan en rijden na het wisselen van bestuurder. Dat was niet veilig. Dat werkt zo namelijk niet in de US. Amerikanen blijven in hun eigen ‘lane’ en gaan niet opzij voor mensen die in willen voegen.
Na een aantal minuten ingevoegd voor een vrachtwagen. Die gaan niet zo hard, dus dat ging prima.
Iets over elven waren we bij Loan Oak Lodge, ons nieuwe verblijf. Daar mochten we pas om drie uur in. Dat kon niet eerder. Luggage room hadden ze niet. Een toilet waar we even gebruik van konden hadden ze ook niet. Bij Fisherman’s Wharf konden de koffers gemakkelijk in de auto blijven volgens de receptionist. ‘Totally safe’.
Het was 10 minuten rijden naar Fisherman’s Wharf.
De ruit van de kofferbak van onze Nissan in van zichzelf ietwat verduisterd. Over de koffers in de achterbank legden we de zonwering die Marga bij de Action had gekocht. Je moest goed kijken om te zien dat er vier koffers in zaten plus handbagage. Bij Fisherman’s Wharf konden we gelukkig naar het toilet.
Monterey
Monterey is een plaats in de Amerikaanse staat Californië en valt bestuurlijk gezien onder Montery County.
Bij Fisherman’s Wharf de vouchers verzilverd. We hadden nog drie kwarier. Tijd om de souvenierwinkeltjes te bekijken en een ijsje te nemen.
Walvis spotten in Pacific Ocean
Stipt om kwart over één gingen we aan boord. Om half twee vertrokken we. Zeeleeuwen, walvissen én dolfijnen zagen we tijdens de boottocht.
We stonden dus steeds te filmen, maar na tien seconden waren ze dus weer onder water. We hebben dan een film van de oceaan zonder dat er iets gebeurd want ze konden wel 30 – 45 minuten onder water blijven en je weet nooit waar en wanneer ze boven komen.
Er werden een aantal mensen ziek op volle zee, waaronder Nessa. Ik zelf vond het fantastisch. Heerlijk tijd doorgebracht op de boeg van de boot. De boot schommelde hevig en klapte af en toe flink op het water.
Geprobeerd om de walvissen te fotograferen, maar dan moet je langer en vaker op zee zijn. Al met al, een mooie ervaring, het is het waard om te doen, het levert alleen geen spectaculaire foto’s op.
Overnachten in Loan Oak Lodge
Soms heb je reden om te klagen. In Loan Oak Lodge was er reden om te klagen. Het was een lodge met twee kamers. De ene kamer was een echte slaapkamer. De andere was de woonkamer. Het laminaat lag los. Als je het niet wist, struikelde je erover. Marga struikelde er inderdaad over. Het viel me gelijk op hoeveel herrie de koelkast maakte en de airco. Er waren twee TV’s en twee koelkasten per kamer. Er waren ook twee airco’s. Een TV had een barst en bij de ander deed de remote control het niet (batterijen waren goed). De bedden waren zo hard dat ze leken op planken.
Nog nooit zo slecht geslapen vanwege opstijgende airco (geluid). De stekker van de koelkast had ik er al eerder uitgetrokken want die koelkast steeg ook op zo leek het.
Tijdens het uitchecken ben ik het kantoortje binnen gegaan en heb ik het de eigenaar verteld. Het interesseerde hem niet, dus mijn klagen zou voor mensen die na ons kwamen, geen voordeel bieden. Hij vond het ook niet erg dat ik geen positieve review ging schrijven.
Rond kwart voor elf waren we weer ‘on the road’.
