Van Las Vegas naar Mammoth Lakes
Om 11:00 uur moesten we uitgechecked zijn. Om 10:00 waren we min of meer gereed. Nessa en ik gingen weer naar de Starbucks en Nessa deed zoals gebruikelijk de bestelling voor het ontbijt in het Engels. Papa mocht betalen. Omdat ik het niet kon laten, toch eerst 5 USD in zo’n apparaat gestopt. Gisteren had ik namelijk 86 USD winst. Nessa -onder de 21 mag je in de USA het casino niet in- ging alvast naar de Starbucks. Helaas (met een gevoel van schuld), het was natúúrlijk een slechte kast, moest ik mij toch voegen bij Nessa die al in de rij stond. Ze vond het niet erg -zei ze…
Uitchecken ging vlot, maar we hadden nog geen vervoer geregeld. De concierge van het hotel hield een taxi aan en we konden instappen bij een aardige Chinese taxichauffeuse. Na twee USD dollar tipgeld te hebben gegeven aan de concierge die zijn hand had open gehaald aan onze koffer, startten we onze reis naar het vliegveld / de locatie van het autoverhuurbedrijf.
We waren de helft minder kwijt aan kosten vervoer dan op de heenweg. Het regelen van de auto duurde wel lang vanwege wachtrij. De aardige mevrouw van het verhuurbedrijf waarschuwde ons nog voor San Francisco. De eerste taxichauffeuse (vliegveld naar de Strip) had het ook over San Francisco en de gevaren in die stad als je er heen gaat als toerist. We hadden overigens een Nissan Standard SUV (Nissan Rogue AWD SV). Prima auto.
https://cars.usnews.com/cars-trucks/nissan/rogue/2022/specs/rogue-awd-sv-423186
Op naar de Wallmart om koelbox met ijs te kopen plus heel veel drinken en snacks voor onderweg. We moesten natuurlijk een paar uur rijden door niemandsland inclusief Death Valley.
Tips:
https://www.visitmammoth.com/travel-info/driving/driving-mammoth-lakes-nevada/
‘Las Vegas. No matter which route you choose, scenery is abundant but the services are not. Make sure you have plenty of snacks, water and a full tank of gas before you leave Las Vegas, and take advantage of rest stops when you see them. They are few and far between on this route.’
Omdat alle koffers in de auto stonden, was ik als vrijwilliger in de auto gebleven. De rest ging shoppen. Geen goed idee om twee kids die willen shoppen én Marga in de Wallmart los te laten. Nadat ik mijn telefoon gekoppeld had met de auto, Google maps de directions op het scherm liet zien en Iron Maidens Powerslave door de speakers klonk via Spotify, ging ik maar eens bellen. Geen reactie.
Om 13:47 kwam het stel uit de Wallmart met van alles. Koelbox, lunch, broodjes, messen, borden, etc. Ik was nog wat aan het na mopperen, maar ze hadden het goed gedaan.
Eerste stresspunt aan mijn kant. Kwart tank leeg. We waren net onderweg en we reden al door niemandsland. Was mijn schuld. Stationair de auto laten draaien met airco volle gas aan, kostte wel wat energie natuurlijk.
Marga reed uiteraard de tankstations netjes voorbij: ‘Ik ga niet iedere keer tanken als de tank nog driekwart vol zit’. Eigenwijs is ook wijs want tank liep als een tierelier door naar halfvol. Airco slurpte als een gek. Uitzetten airco en ramen open was ook geen optie. Vrouw eigen zullen we maar zeggen.
Op een gegeven moment toch getankt in de dessert. Omdat we al verbrand waren, brandde de zon door mijn T-shirt heen. Niet fijn! Toen ging ik rijden. Heerlijk zo’n automaat. De scenery was verbazingwekkend mooi, maar na een half uur vond ik het saai worden. Er is daar nix, nakkes, nada.
Op een gegeven moment reed ik een afslag voorbij door de saaiheid, onoplettendheid van mijn kant. Gekeerd op de snelweg en onze weg vervolgd door de bergen. Van U95 naar Nevada 266. Jee, het gaat regenen. Minder saai rijden.
Tussendoor op de U95 nog bliksemschichten gezien en we hadden af en toe regen. We vertrokken met 47 graden Celsius en halverwege de rit was het rond de 17 graden. Dat is een halvering. Bizar!
Marga wilde weer rijden, maar dat ‘mocht’ eerst niet van mij want in de bergen rijden is cool. Maar de vermoeidheid begon weer op te spelen, dus we gingen toen toch wisselen.
Om half acht waren we er. Bijna alle restaurants in de buurt waren al gesloten of gjngen bijna sluiten.
Marga en Kevin gingen samen met de auto naar de grocery shop die 24×7 open is. Rond half elf waren ze terug. Nessa nog wat fruit gegeten, Kevin en ik een stokbroodje en Marga hoefde niets meer. Hoe doen anderen dat toch met laat aankomen op bestemming en eten? Onderweg is er niets want desert /woestijn.
Het was dacht ik geen hotel maar motel. Vrij groot ressort met allemaal huisjes. Ieder blok had zijn eigen parkeergarage. Wij hadden huiskamer met zitbank, eettafel met cirkel in het midden om te kunnen draaien, drie TV’s, twee badkamers, twee slaapkamers, een keuken met alle apparatuur (inclusief koffiezetapparaat…yesyes)…maar helaas geen airco, wel twee ventilatoren. En toen ik dit typte, zat ik op een balkonnetje. Het was in dat huisje echt gewoon 42 graden gevoelstemperatuur. Verder was het meer dan prima. Er was wel een heater. Huisje wordt meer gebruikt voor mensen die komen skiën.
In slaapkamer van Marga en Nessa (Nessa wilde bij Marga slapen) deed het licht het niet. Kevin wilde dat regelen en ging naar de receptie bellen om het te laten fiksen. Bizar hoe goed Kevin Engels spreekt. Hij kijkt ook alles op Netflix in het Engels. Vergeleken met mijn ‘steenkolen Engels’, kwam ik er niet zo best uit in de vergelijking.
In de lift hing overigens een waarschuwing met een foto van een wilde beer op het resort. Of we geen eten in de auto willen achterlaten én geen eten uit de auto willen gooien.
https://www.visitmammoth.com/blogs/everything-you-need-know-about-bear-safety
Gewoon weer eens samen lunchen met de boodschappen die Marga en Kevin hadden gehaald. Ik keek daar naar uit, prima vakantie zo.
